මැරුණ දවසට මාව

මැරුණ දවසට මාව
මගේ මිනි පෙට්ටිය උස්සන් යන්න උබලා කැමති වෙයිද දන්නේ නැ
ඒ කොහොම නමුත්
උබලටත් බැරි නන්
එදාට වත් මගේ මිනියට උර දෙන්න
මං දන්නවා අනිවා ඩෙෆා
පෝලිමක් මග බලං ඇති බව
මොකද උබලා මට වෛර කරාට
උන් මට ආදරේ ඇති නිසාවෙන්
මගේ මිනියට උර දීමන්
උන් සතුටු නිසාවෙන්
උන් ‍උර දෙනු ඇත
අඩවී මගෙන් උන් විතරක්
මතක් වේවි මගේ ගුණ ඉන්නකන් නැති උනත්
දැනේවි පාළුව කවද හරි
මගේ මරණය පැතුවා උබලා
මිනිය පස් වලක් තුල සැගවී යන තෙක්
මා මිය ගිය පසු
ඒ මිනී වලටම
රතු රෝස මල් පෙති
ඉසිනු ඇත දෙනෙතින් තෙමා යන කඳුළු බිදු සමගින
නමුත් මා දනිමි
ඒ කඳුලු බිදු මා නිසාවෙන් නොවන වග
තවත් එක සමුගැනීමක
එකම එක පිටුවක් සදාතනිකව ලියවෙනා වග...
මා ඉදින් මා මිය ගිය පසු
තවත් කුමකටද මා නමින්
හෙලනු කඳුළු බිදුවක්
එනු මැන
හෙලන්නට නොව කඳුළු බිඳුවක්
හවසට ඇවිත් කල පලයන් මල බත වට්ටක්කා සමග
තවත් එක බත් පොඩ්ඩක්...........