රටක් ඉපදිලා ලක්දූපතක් වුනේ,
සුන්දර විට පුරා සිනා මල් විඳිනෙ.
අද ඒ සිනා, කදුළැලි මගින් වසන්,
මැතිවරුන්ගේ කතා විහිළි වදන්.
සුන්දර විට පුරා සිනා මල් විඳිනෙ.
අද ඒ සිනා, කදුළැලි මගින් වසන්,
මැතිවරුන්ගේ කතා විහිළි වදන්.
ආර්ථිකය මැරෙලා — පොකුරේ අන්තේ,
අත් අතර හිස්වී යන රැයද පන්තේ.
කොහේද ඈතේ, රැස් නොවන උදාව,
සිහිනයක් වගේ — රටක හුස්ම හඬාව.
සමාජය බෙදලා පිරිස් පිරිස්,
ආදරය වත් පක්ෂ ලයිස්තුවක් විසිස්.
එත් තවමත් හදවතේ රැඳෙලා එකම බලාපොරොත්තුවක් —
"ලක්දිව සරසවියක් වගේ නැවතත් මල් පිපෙන දවසක්."
No comments:
Post a Comment